We leven in een tijd waar er geen gebrek is aan meningen. Het is, voor mij, vaak lastig genoeg om feit en mening en alle grijze tussenliggende gebieden van elkaar te onderscheiden. Nog een stem toevoegen in deze kakafonie, wat voor nut heeft dat. In dit geval voor mij een moment om iets van me af te schrijven en ook een beetje kleur te bekennen. Waar sta ik voor en wat vind ik belangrijk.
Het is een vreemde tijd voor fysiotherapieland. We voelen ons vaak een ondergeschoven kindje, maar vinden, ervaren en voelen dat we een belangrijke rol hebben in het gezondheidsdomein. Dit leidt ertoe dat veel collega’s bewust of onbewust dokter willen spelen en degene willen zijn die het probleem, voor de mens die hij voor zich heeft, oplost. Alhoewel ik denk dat we soms een belangrijke rol kunnen hebben bij het signaleren van specifieke (ernstige) pathologie, zit onze kracht toch op een ander gebied. Fysiotherapie helpt mensen in het tussengebied.
Wat moet een mens doen wanneer:
• De medici klaar zijn, maar je kan nog niet wat je graag wil en wat waardevol voor jou is
• Medisch ingrijpen niet nodig is of niet kan, maar je toch maximaal wil inzetten op wat je wel aan mogelijkheden hebt
• Je een blessure hebt die in de fase zit dat het goed is dat je weer gaat belasten (meestal heel snel), maar je kan niet aansluiten in jouw vaste trainingsgroep of je normale training uitvoeren
• Je moet even gerustgesteld worden
• Je een aandoening hebt die met tijd overgaat en je hebt iemand nodig die even met je meeloopt, je een hart onder de riem steekt en scherp blijft beoordelen of andere disciplines wel ingeschakeld moeten worden
De fysiotherapeut is er om samen met jou te onderzoeken en ontdekken wat wel kan en die ,samen met jou, een rottige en onzekere tijd met je doormaakt.
En nu is daar Covid-19 en hebben we, als fysiotherapeut, tijdelijk even een kleinere toegevoegde waarde. Dat is vreemd en geeft een onwerkelijk gevoel. We hebben allemaal de behoefte om zorg te bieden en juist nu staan we even voor een groot deel buiten spel. Via video-bellen kunnen we nog een groep mensen bijstaan, maar je merkt toch ook bij mensen, waaronder onszelf, de sterke behoefte aan fysiek contact en in dezelfde ruimte zijn. Wij moeten ook zien te overleven en vol zien te houden. In de dagelijkse praktijk hebben we het met mensen vaak over het benutten van het aanpassingsvermogen van de mens of over veerkracht. Nu is het aan de fysiotherapie om in de praktijk te brengen wat we vaak vragen. Alles op een lager pitje en hopen dat we niet koppie onder gaan. En dan als de wereld weer op gang komt, al die mensen weer bijstaan om uit dat tussen gebied te komen. Ze helpen dat te kunnen doen wat waardevol en belangrijk voor ze is. Wat ze mens maakt en het gevoel geeft dat ze leven in plaats van overleven.
Hou vol en ondersteun een ieder waar kan in deze tijd. Zet je in waar nodig en neem de geboden tijd om aandacht te besteden aan dingen waar je anders niet aan toe zou komen. Verdiep je in de literatuur en durf je vaste aannames eens kritisch onder de loep te nemen. We doen ertoe en kunnen op veel gebieden nu en in de toekomst bijdragen.
Menno